Aspectos técnicos da pulverización en campo de espuma ríxida de poliuretano
O material de illamento de poliuretano de escuma ríxida (PU) é un polímero cunha unidade de estrutura repetitiva de segmento de carbamato, formado pola reacción de isocianato e poliol. Debido ao seu excelente illamento térmico e rendemento impermeable, atopa amplas aplicacións no illamento exterior de paredes e tellados, así como en cámaras frigoríficas, instalacións de almacenamento de grans, salas de arquivo, canalizacións, portas, ventás e outras áreas especializadas de illamento térmico.
Actualmente, ademais das aplicacións de illamento e impermeabilización de cubertas, tamén serve para diversos fins como instalacións frigoríficas e instalacións químicas de grandes e medianas dimensións.
Tecnoloxía clave para a construción de espuma ríxida de poliuretano
O dominio da tecnoloxía de pulverización de poliuretano de escuma ríxida supón desafíos debido a problemas potenciais como buratos de escuma irregulares. É esencial mellorar a formación do persoal de construción para que poida manexar con competencia as técnicas de pulverización e resolver de forma independente os problemas técnicos atopados durante a construción. Os principais desafíos técnicos na construción por pulverización céntranse principalmente nos seguintes aspectos:
Control do tempo de branqueamento e do efecto de atomización.
A formación da escuma de poliuretano implica dúas etapas: formación de escuma e curado.
Desde a fase de mestura ata que cesa a expansión do volume de escuma, este proceso coñécese como espuma. Durante esta fase, debe considerarse a uniformidade na distribución do buraco de burbullas cando se libera ao sistema unha cantidade substancial de éster quente reactivo durante as operacións de pulverización. A uniformidade das burbullas depende principalmente de factores como:
1. Desviación da relación material
Existe unha variación significativa de densidade entre as burbullas xeradas pola máquina fronte ás xeradas manualmente. Normalmente, as relacións de materiais fixados pola máquina son 1:1; non obstante, debido aos niveis de viscosidade variables entre os materiais brancos dos diferentes fabricantes, é posible que as proporcións de materiais reais non se axusten a estas proporcións fixas, provocando discrepancias na densidade da escuma en función do uso excesivo de material branco ou negro.
2.Temperatura ambiente
As espumas de poliuretano son moi sensibles ás flutuacións de temperatura; o seu proceso de formación de escuma depende en gran medida da dispoñibilidade de calor que vén tanto de reaccións químicas dentro do propio sistema como de disposicións ambientais.
Cando as temperaturas ambiente son o suficientemente altas como para a provisión de calor ambiental, acelera a velocidade de reacción obtendo espumas totalmente expandidas con densidades constantes de superficie a núcleo.
Pola contra, a temperaturas máis baixas (por exemplo, por debaixo dos 18 °C), parte da calor de reacción disípase ao entorno provocando períodos de curado prolongados xunto co aumento das taxas de contracción do moldeo, elevando así os custos de produción.
3.Vento
Durante as operacións de pulverización, a velocidade do vento debería manterse idealmente por debaixo dos 5 m/s; exceder este limiar elimina a calor xerada pola reacción que afecta á rápida formación de escuma ao tempo que fai quebradizas as superficies do produto.
4. Temperatura base e humidade
As temperaturas da parede base inflúen significativamente na eficiencia da espuma do poliuretano durante os procesos de aplicación, especialmente se as temperaturas ambientais e da parede base son baixas: a absorción rápida ocorre despois do revestimento inicial reducindo o rendemento global do material.
Polo tanto, minimizar os tempos de descanso do mediodía durante as construcións xunto con arranxos de programación estratéxicas vólvese crucial para garantir taxas de expansión óptimas de espuma ríxida de poliuretano.
A espuma de poliuretano ríxida representa un produto polímero formado por reaccións entre dous compoñentes: isocianato e poliéter combinado.
Os compoñentes do isocianato reaccionan facilmente coa auga producindo enlaces de urea; un aumento no contido de enlace de urea fai que as escumas resultantes sexan fráxiles mentres diminúe a adhesión entre elas e os substratos, polo que se necesitan superficies limpas do substrato seco e libres de ferruxe/po/humidade/contaminación, especialmente evitando os días de choiva nos que a presenza de orballo/xeadas require a súa eliminación e o seu secado antes de continuar.
Hora de publicación: 16-Xul-2024