Aspectos técnicos da pulverización de campo con escuma ríxida de poliuretano
O material illante de escuma ríxida de poliuretano (PU) é un polímero cunha unidade de estrutura repetitiva do segmento de carbamato, formado pola reacción de isocianato e poliol. Debido ao seu excelente illamento térmico e rendemento impermeable, atopa amplas aplicacións no illamento exterior de paredes e tellados, así como en cámaras frigoríficas, instalacións de almacenamento de grans, salas de arquivo, tubaxes, portas, fiestras e outras áreas especializadas de illamento térmico.
Actualmente, ademais das aplicacións de illamento e impermeabilización de cubertas, tamén serve para diversos fins, como instalacións de almacenamento en frío e instalacións químicas de gran e mediana envergadura.
Tecnoloxía clave para a construción por pulverización de escuma ríxida de poliuretano
O dominio da tecnoloxía de pulverización de poliuretano con escuma ríxida presenta desafíos debido a posibles problemas como buratos de escuma irregulares. É esencial mellorar a formación do persoal de construción para que poida manexar con competencia as técnicas de pulverización e resolver de forma independente os problemas técnicos que se atopan durante a construción. Os principais desafíos técnicos na construción con pulverización céntranse principalmente nos seguintes aspectos:
Control sobre o tempo de branqueamento e o efecto de atomización.
A formación de escuma de poliuretano implica dúas etapas: formación de escuma e curado.
Desde a fase de mestura ata que cesa a expansión do volume de escuma, este proceso coñécese como formación de escuma. Durante esta fase, débese ter en conta a uniformidade na distribución dos buratos de burbulla cando se libera unha cantidade substancial de éster reactivo quente no sistema durante as operacións de pulverización. A uniformidade das burbullas depende principalmente de factores como:
1. Desviación da proporción de materiais
Existe unha variación significativa de densidade entre as burbullas xeradas por máquina e as xeradas manualmente. Normalmente, as proporcións de material fixadas por máquina son de 1:1; non obstante, debido aos distintos niveis de viscosidade entre os materiais brancos dos diferentes fabricantes, as proporcións reais de material poden non coincidir con estas proporcións fixas, o que leva a discrepancias na densidade da escuma baseadas no uso excesivo de material branco ou negro.
2. Temperatura ambiente
As espumas de poliuretano son moi sensibles ás flutuacións de temperatura; o seu proceso de formación de espuma depende en gran medida da dispoñibilidade de calor, que provén tanto das reaccións químicas dentro do propio sistema como das disposicións ambientais.
Cando as temperaturas ambientes son o suficientemente altas para o fornecemento de calor ambiental, acelera a velocidade de reacción, o que resulta en espumas totalmente expandidas con densidades consistentes de superficie a núcleo.
Pola contra, a temperaturas máis baixas (por exemplo, por debaixo dos 18 °C), parte da calor de reacción disípase no contorno, o que provoca períodos de curado prolongados xunto cun aumento das taxas de contracción do moldeo, o que eleva os custos de produción.
3. Vento
Durante as operacións de pulverización, a velocidade do vento debería manterse idealmente por debaixo dos 5 m/s; superar este limiar elimina a calor xerada pola reacción, o que afecta á rápida formación de escuma e fai que as superficies do produto sexan fráxiles.
4. Temperatura e humidade da base
As temperaturas da parede da base inflúen significativamente na eficiencia de formación de escuma do poliuretano durante os procesos de aplicación, especialmente se as temperaturas ambiente e da parede da base son baixas; prodúcese unha absorción rápida despois do revestimento inicial, o que reduce o rendemento xeral do material.
Polo tanto, minimizar os tempos de descanso do mediodía durante as construcións xunto con arranxos estratéxicos de programación convértese en crucial para garantir taxas óptimas de expansión de escuma ríxida de poliuretano.
A espuma ríxida de poliuretano representa un produto polimérico formado por reaccións entre dous compoñentes: isocianato e poliéter combinado.
Os compoñentes de isocianato reaccionan facilmente coa auga producindo enlaces de urea; un aumento no contido de enlaces de urea fai que as espumas resultantes sexan fráxiles ao tempo que diminúe a adhesión entre elas e os substratos, polo que é necesario limpar as superficies do substrato e deixalas libres de ferruxe, po, humidade ou contaminación, especialmente para evitar os días de choiva nos que a presenza de orballo ou xeada requira a súa eliminación e secado antes de continuar.
Data de publicación: 16 de xullo de 2024